Minęło już siedem dni od zawarcia umowy z kusznikiem i od tamtego czasu nie dostała od niego żadnej informacji. Starała się utrzymać swój udział w tajemnicy lecz Anna uparła się i w końcu wydusiła z niej prawdę. Początkowo Anka była na siostrę wściekła. Nie mogła zrozumieć dlaczego Elsa usilnie brała stronę tego przestępcy.
Tego dnia królowa miała napięty charmonogram dlatego do pałacu wróciła późnym wieczorem. Po zażyciu kąpieli i przebraniu się zeszła na dół by zjeść kolacje. Jedząc rozmawiały na temat planowanego przyjęcia z okazji rocznicy objęcia przez Else władzy gdy nagle Anna zmieniła temat.
-Masz jakieś wieści od tego twojego kusznika?
-Niestety nadal nic.
Dalszą rozmowę przerwał im wbiegający do sali Olaf.
-Hej zobaczcie co znalazłem! - podszedł do stołu wymachując jakimś czarnym patykiem.
-Elso czy to...
-Olaf gdzie to znalazłeś? - spytała Elsa gdy zobaczyła co tak naprawdę bałwan trzymał w ręce.
-Był w korytarzu, wbity w podłogę. - odpowiedział - Trzymaj.
Ostrożnie wzięła przedmiot z ręki Olafa. Była to strzała do której przytwierdzono wiadomość. Delikatnie rozwinęła rulon i zaczęłą czytać.
"Mam coś co powinno cię zainteresować. Spotkajmy się dziś w portowej karczmie o północy."
-Elsa? - w jej głosie słychać było niepokój.
-Będe musiała dziś w nocy wyjść.
-Idę z tobą. - powiedziała z entuzjazmem rudowłosa.
-Nie! Lepiej zostań tutaj.
-Ale...
-Jeśli coś mi się stanie chcę mieć pewność że chociaż ty będziesz bezpieczna.
Po tych słowach poszła do pokoju. Miała jeszcze kilka godzin do spodkania więc położyła się w łóżku i myślała co zastanie w gospodzie. Szykując się postanowiła wziąść płaszcz z kapturem żeby nikt jej nie poznał oraz sztylet, na wszelki wypadek. Wychodząc upewniła się że Anna nie podąża jej śladem. Idąc przez ulice miasta nieustannie czuła na sobie czyiś wzrok.